تاثیر بخار فرمالدئید بر گنادوتروپین ها و آپوپتوز سلول های زاینده بیضه در موش های صحرایی بالغ

فرمالدئید (HCHO) گاز بی رنگی است که از آن به عنوان تثبیت کننده بافتی در حفظ بافت های تشریحی استفاده می شود. پژوهش های جدید نشان می دهد که بخار فرمالدئید در موش ها منجر به افزایش اوپیوئید های درونساز در پلاسما می شود. اوپیوئیدهای درونساز ترشح گنادوتروپین ها را مهار هورمون آزاد کننده گنادوتروپین مترشحه از هیپوتالاموس کاهش می دهد. بقای سلول های زاینده بیضه، وابسته به حضور گنادوتروپین است و کاهش آن منجر به آپوپتوز سلول های زاینده می شود.
این مطالعه تعیین تغییر احتمالی هورمون های گنادوتروپین و آپوپتوز سلول های زاینده در موش های صحرایی پس از قرار گیری در معرض بخار فرمالدئید بوده است.
این مطالعه تجربی بر 24 سر موش صحرایی از نژاد Albino wistar با سن 7 هفته انجام شد. حیوانات به طور تصادفی (بر اساس زمان مواجهه) به طور مساوی به دو گروه آزمایشی شامل: E1 (چهار روز در هفته روزی دو ساعت) و E2 (چهار روز در هفته روزی چهار ساعت) و یک گروه شاهد (بدون مواجهه) تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه آزمایش و شاهد پس از 18 هفته زیر بیهوشی کشته شدند. غلظت سرمی هورمون های FSH و LH و تستوسترون با روش آزمایش ایمونو رادیو متری (IRMA) و آپوپتوز سلول های زاینده بیضه موش به روش TUNEL اندازه گیری شد.
کاهش معنی دار هورمون های FSH و LH و تستوسترون در گروه E2 نسبت به گروه کنترل وجود داشت (31/0P<) ولی تغییر معنی دار در شاخص آپوپتوز سلول های زاینده گروه E2 نسبت به گروه کنترل دیده نشد(31/0P=).
گرچه بخار فرمالدئید در غلظت و شرایط موجود در این مطالعه باعث کاهش معنی دار هورمون های گنادوتروپین در موش های صحرایی شد اما تاثیر معنی داری بر آپوپتوز سلول های زاینده بیضه ندارد لذا به نظر می رسد آپوپتوز سلول های زاینده بیضه موش های بالغ تنها وابسته به هورمون های گنادوتروپین نیست و امکان دخالت عوامل دیگر نیز در این خصوص وجود داشت.