رابطه ی بین حل مساله و تاب آوری با میزان رفتارهای پرخطر در بین دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پایین

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین حل مساله و تاب آوری با میزان رفتارهای پرخطر است. روش تحقیق از نوع عل‍ی مقایسه ای وهمبستگی بود. جامعه ی آماری دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پایین در منطقه9 آموزش و پرورش شهر تهران بود. نمونه ی مورد مطالعه 35 دانش آموز دارای پیشرفت تحصیلی بالا و35 دانش آموز دارای پیشرفت تحصیلی پایین بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه-ای چندمرحله ای انتخاب شدند. از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون، مقیاس سنجش رفتارهای پرخطر و پرسش نامه شیوه حل مساله کسیدی و لانگ برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد بین دو گروه در متغیرهای تاب آوری، حل مساله و رفتارهای پرخطر تفاوت وجود دارد. به-طوری که میانگین نمرات دانش آموزان دارای پیشرفت بالا در مقیاس تاب آوری و سبک خلاقیت حل مساله و میانگین نمرات دانش آموزان دارای پیشرفت پائین در سبک های درماندگی، کنترل و اجتناب از حل مساله و همچنین در مقیاس رفتارهای پرخطر بیشتر است. نتایج حاصل از ضریب همبستگی نیز نشان داد که بین رفتارهای پرخطر و تاب آوری در هر دو گروه رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین سبک های درماندگی، کنترل و اجتناب از حل مساله در گروه دارای پیشرفت پایین و کنترل و اجتناب از حل مساله در گروه دارای پیشرفت بالا با رفتارهای پرخطر رابطه ی مثبت دیده شد. این یافته ها می تواند در مورد آموزش و ارائه خدمات مشاوره ای دانش آموزان مفید باشد.