بررسی نقش سبک های تربیتی خانواده های سنتی ومدرن بر عملکرد تحصیلی فرزندان

کیفیت و محتوای همه نظام های آموزشی تا حد زیادی متاثر از برنامه ریزی دقیق و کاربرد ابزار وسبک های تربیتی متناسب است که بتواند در پیشبرد اهداف آموزشی جامعه نقش آفرینی کند. پژوهش حاضر، بررسی ومقایسه نقش سبک های تربیتی خانواده های سنتی ومدرن برعملکرد تحصیلی فرزندان است که بیان کننده سبک علمی کاربردی خانواده های سنتی و مدرن در تربیت و عملکرد تحصیلی و ارائه راهکار به آنهاست که مربیان اصلی فرزندان هستند. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی پیرسون است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره دبیرستان منطقه 8 آموزش و پرورش شهر تهران که در سال تحصیلی 91 92 مشغول به تحصیل بودند، شامل می شود که از بین آنها 428 نفر (192 دختر و 236 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ملاک عملکرد، بر اساس معدل کتبی سال قبل یا ترم گذشته شان بود. برای جمع آوری اطلاعات از یک پرسشنامه محقق ساخته با تعداد 42 پرسش استفاده شد. به منظور برآورد همسانی درونی، ازروش آلفای کرانباخ ابتدا برروی یک نمونه50 نفری که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا گردید و ضریب اعتبار محاسبه شده 871 /0 به دست آمد. نتایج نشان دادند که 1 سبک های تربیتی می توانند پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند. 2 بین متغیرهای سبک های تربیتی و عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد.)05/0> (p3 بین میانگین نمره های دختران و پسران تفاوت معناداری وجود دارد؛ یعنی پسران بیشتر از دختران به سبک تربیتی مدرن پرورش می یابند. 4 درسبک تربیت ترکیبی (سنتی و مدرن) تفاوت معناداری بین دختران و پسران وجود نداشته است.