بررسی تاثیر عصاره الکلی گیاه درمنه ترکی (Artemisia annua) در مقایسه با کلروکین بر پلاسمودیوم برگئی در موش سفید آزمایشگاهی

از آنجا که در سال های اخیر اهمیت گیاهان دارویی بومی در درمان مالاریا محرز شده است، در این مطالعه اثر عصاره الکلی گیاه درمنه ترکی بر روی پلاسمودیوم برگئی به طور تجربی در موش سوری مورد بررسی قرار گرفت و تاثیر آن با کلروکین مقایسه گردید.
در این مطالعه تجربی که با استفاده از روش Peters انجام شد، تعداد 50 عدد موش سوری به 10 گروه 5 تایی تقسیم شدند. 9 گروه از آن ها با پلاسمودیوم برگئی آلوده گردیدند، 6 گروه با غلظت های مختلف از عصاره درمنه ترکی و گروه 7 با کلروکین تحت درمان قرار گرفتند. گروه 8 و 9 به ترتیب به عنوان گروه های پلاسبو و بدون درمان تعیین شدند. درمان به صورت زیر جلدی و تا 4 روز ادامه داشت. میزان پارازیتمی در روزهای چهار و هفت نسبت به گروه شاهد سنجیده شد. گروه 10 در این مطالعه بدون هیچ گونه تزریقی از انگل و دارو بوده، صرفا جهت کنترل مرگ و میر تصادفی موش ها در حیوان خانه نگهداری شد. پس از یافتن محدوده اثر دارو، در مرحله بعد به منظور یافتن موثرترین غلظت دارو، مجددا تعداد 55 عدد موش در 11 گروه 5 تایی با دامنه کوچکتری از غلظت های دارو، همراه با کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل داده های خام با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون T-test انجام گردید و موثرترین غلظت در بین غلظت های مورد استفاده مشخص شد.
بررسی نشان داد که غلظت های 1100 و 1300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره گیاهی میزان پارازیتمی را در موش های آلوده بیشتر از سایر غلظت ها کاهش داده است، اما غلظت mg/kg 1100 سمیت کمتری داشته است. تاثیر کلروکین بر انگل های تحت مطالعه قاطع و بیشتر از غلظت های متفاوت عصاره الکلی درمنه ترکی بود (004/0p=).
این مطالعه نشان داد؛ تاثیر عصاره الکلی درمنه ترکی در غلظت mg/kg 1100 روی پلاسمودیوم برگئی قابل توجه است.