تاثیر عصاره تفاله انگور بر پارامترهای تولید گاز و جمعیت تک یاخته های شکمبه با استفاده از شیرابه شکمبه گوسفند

این تحقیق به منظور بررسی تاثیرات سطوح گوناگون عصاره تفاله انگور بر تولید گاز به روش آزمایشگاهی و برخی پارامترهای تخمیر شکمبه مانند سوبسترای تجزیه شده، اسیدهای چرب فرار، و تولید پروتئین میکروبی با استفاده از شیرابه شکمبه گوسفند انجام شد. برای تهیه عصاره، تفاله انگور خشک با نسبت وزنی مساوی با آب مقطر مخلوط گردید و در سطوح صفر، 15، و 30 میلی گرم ترکیبات فنولیک کل به ازای گرم ماده خشک به جیره پایه اضافه شد. جیره پایه شامل علف یونجه خشک، کنجاله سویا، و دانه جو بود. تولید گاز در زمان های 3، 6،8، 12، 16، 24، 48، 72، 96، و120 ساعت بعد ازانکوباسیون ثبت گردید. بعد از 24 ساعت، انکوباسیون متوقف و سوبسترای تجزیه شده واقعی تعیین شد. پارامترهای تخمیر شکمبه مانند Partitioning factor (PF24)، تولید گاز در 24 ساعت، قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده آلی، انرژی متابولیسم پذیر، و تولید پروتئین میکروبی محاسبه گردید. استفاده از عصاره تفاله انگور بر مقادیر تولید گاز مجانب (A)، زمان تاخیر (L)، سوبسترای تجزیه شده واقعی، تولید گازدر 24 ساعت، قابلیت هضم ماده آلی، و انرژی متابولیسم پذیر تاثیری نداشت. ولی تولید پروتئین میکروبی (005/0=Q) و مقدار PF24 (023/0=L و 004/0=Q) افزایش یافت. استفاده از عصاره تفاله انگور بر مقادیر کل اسیدهای چرب فرار و استات اثر معنی داری نداشت. مقدار پروپیونات با افزودن عصاره افزایش یافت (048/0=Q) و مقدار بوتیرات (004/0=L) و نسبت استات به پروپیونات (001/0=Q) در دو سطح عصاره در مقایسه با جیره شاهدکاهش یافت. مقدار آمونیاک (0001/0P<) در دو سطح عصاره اضافه شده در مقایسه با جیره شاهد کاهش یافت. مقادیر کل پروتوزوآ و زیرخانواده انتودینینه در زمان های 3، 12، و 24 ساعت بعد از انکوباسیون در دو سطح عصاره در مقایسه با جیره شاهد کاهش یافت. دو جنس ایزوتریچا (0001/0>L و 0001/0>Q) و داسی تریچا (003/0=L و 030/0=Q) و زیرخانواده های دیپلودینینه (0009/0=L و 012/0=Q) و افریوسکالسینه (0001/0>L و 0001/0>Q) نیز در ساعت 24 بعد از افزودن عصاره کاهش نشان داد. در کل، استفاده از عصاره تفاله انگور بدون تاثیر منفی بر قابلیت هضم، تولید پروتئین میکروبی را افزایش و مقدار آمونیاک و پروتوزوآ را کاهش داد.