بررسی روش های معمول و نوین جداسازی اسپرم جهت درمان افراد نابارور کاندید ICSI

موفقیت در طی تکنیک های کمک باروری (ART: Assisted Reproductive Technique)، به فاکتورهای دیگر مانند روش های آماده سازی اسپرم، کیفیت جنین و عوامل دخیل در لانه گزینی وابسته است. در طی تکنیک ICSI (Intra-Cytoplasmic Sperm Injection) (تزریق اسپرم به داخل سیتوپلاسم تخمک) انتخاب اسپرم براساس دو پارامتر تحرک و مورفولوژی می باشد، اما مطالعات نشان داده اند که این دو پارامتر نمی توانند گویای سلامت ژنوم اسپرم انتخاب شده باشند. بنابراین پژوهشگران و متخصصان بر روی روش های نوین جداسازی اسپرم براساس ساختارهای سلولی و مولکولی، تمرکز کرده اند. لذا هدف این مقاله مروری، آشنایی با روش های معمول و نوین جداسازی اسپرم، معرفی مزایا و معایب هر روش و بررسی این روش ها از نظر کلینیکی است.
مقالات مرتبط با روش های معمول و روتین جداسازی اسپرم از لحاظ تست های عملکردی و نتایج کلینیکی در پایگاه های اطلاعاتی Pubmed Entrez و پایگاه های مرتبط با مقالات ISI جستجو شده است.
روش های نوین جداسازی اسپرم که براساس انتخاب یک اسپرم باشد (مانند IMSI و توانایی اتصال به زونا پلوسیدا)، وقت گیر و هزینه بر است. به علاوه، بررسی اسپرم انتخاب شده از لحاظ آسیب DNA مشکل است. اما روش هایی که جمعیتی از اسپرم ها را انتخاب می کنند (مانند روش زتا) به زمان کم تری نیاز داشته و بررسی سلامت کروماتین آن راحت تر است.
در کاربردهای کلینیکی، استفاده همزمان از روش های معمول و نوین احتمالا باعث بهبود نتایج ICSI می شود، اما به طورکلی انتخاب یک روش انتخاب اسپرم مناسب، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.