بررسی شیوع اختلال عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی مبتلایان به دیابت شیرین تیپ

دیابت بیماری مزمنی است که با ابتلای چند ارگان و هیپرگلیسمی پایدار مشخص می شود. عوارض گوناگون حاد و مزمن بیوشیمی و آناتومی دارد. شیوع عوارض بافت همبند در بیماران دیابتی در سال های اخیر افزایش یافته و بر کیفیت زندگی بیماران اثر گذاشته است.
تعیین شیوع عوارض عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی بیماران دیابتی و بررسی ارتباط آنها با سن، جنس، طول دوره بیماری و سطحHBA1C در این مطالعه 535 بیمار دیابتی که به درمانگاه بیمارستان رازی رشت مراجعه می کردند از نظر ابتلای به LJM (Limited Joint Mobility)، SAC(Shoulder Adhesive Capsulitis)،CTS(Carpal Tunnel Syndrome)، DC(Dupuytren’s Contracture)، TF(Trigger Finger) معاینه شدند. داده های در مورد سن، جنس، طول دوره بیماری، سطح HBAIC و عوارض دیابت در فرم اطلاعات بیماران ثبت شد.
124 مرد و411 زن با میانگین سنی به ترتیب 75/56 و 65/53 سالگی بودند. شیوع TF،DC،CTS،SAC،LJM در زنان به ترتیب 9/31%،3/17%،1/25%،4/4%و2/3% و در مردان 2/24%، 7/17%، 9/8%، 4/2%،6/1% بود. شیوع این عوارض در سن بالای 60 سال به ترتیب 18/42%، 63/29%،96/29%،18/5% و7/3%و در>7 HBa1c به ترتیب 1/35%، 6/18%، 9/22%، 7/3% و1/3 %و در افراد با بیماری بیشتر از 10 سال به ترتیب 46%،7/25%، 6/31%، 8/6%و6/4% بود.
اختلال اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در بیماران دیابتی شایع است. این عوارض در افراد بالاتر از60 سال، با مدت بیماری بیش از 10 سال و افرادی که HBA1C بالاتر از7 داشتند، شیوع بیشتری داشت.