عرفان امام خمینی(س) و جلوه های آن در تفسیر عرفانی از قرآن کریم

بی گمان، سنگ بنای همه اندیشه ها و رفتارهای امام را باید در اندیشه عرفانی و خداشناسی شهودی ایشان جستجو کرد. امام با خرق حجاب ضخیم سلوک علمی و برهانی، حقیقت عبودیت را در وجود خویش نمودار ساخت و در پرتو قرآن به مرتبت کامل ایمان و اطمینان قلبی دست یافت. رویکردی که به تحریر مبانی نظری عرفان در صحیفه های عرفانی چون شرح دعای سحر، تعلیقه و حاشیه بر مصباح الهدایه الی الخلافه و الولایه، تعلیقه بر فصوص الحکم و مصباح الانس و اسرار الصلوه و نیز تبیین اخلاق، آداب و شیوه سیر و سلوک عرفانی در آثاری چون آداب الصلوه و شرح چهل حدیث منتهی گشت.
در این پژوهش سعی شده تا تعریف امام خمینی از عرفان و تفسیر عرفانی قرآن کریم و همچنین ممیزه های مکتب عرفانی ایشان تبیین شود؛ در واقع عرفان امام دارای شاخصه های اصیلی بود که از یک سو راه ایشان را از عرفان های نوظهور امروزی متمایز نمود و از سویی دیگر، تفسیر ایشان از جهان هستی با اتکا بر قرآن کریم و سنت معصومین علیهم السلام علاوه بر توجه به معنویت در جنبه های فردی، جنبه های اجتماعی را هم دربرگرفت به طوری که منشا ایجاد نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران گردید.