اثربخشی قصه درمانی مبتنی بر کنش های اجرایی بر بهبود بازداری و برنامه ریزی/سازماندهی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی قصه درمانی مبتنی بر کنش های اجرایی بر بهبود بازداری و برنامه ریزی/سازماندهی کودکان مبتلا به اختلال ADHD بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. نمونه ای متشکل از 20 پسر دانش آموز مبتلا به ADHD نوع ترکیبی با استفاده از شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و با شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش 14 جلسه آموزش کنش های اجرایی با رویکرد قصه درمانی را دریافت و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از: آزمون مازهای وکسلر، برج لندن و استروپ. روش تجزیه و تحلیل داده های پژوهش تحلیل کوواریانس چند متغیری بود. نتایج نشان داد که قصه درمانی مبتنی بر کنش های اجرایی منجر به بهبود معنادار کنش اجرایی بازداری و برنامه ریزی/سازماندهی این کودکان شد. آموزش کنش های اجرایی بازداری و برنامه ریزی/سازماندهی در قالب رویکرد قصه درمانی در بهبود کنش وری اجرایی کودکان مبتلا به ADHD موثر است.