ارزیابی مسایل خاکریزی خطوط لوله شبکه های آبیاری (مطالعه موردی: دشت های عین خوش- فکه)

استفاده از مصالح خاکی در عملیات اجرایی شبکه های آبیاری، زهکشی و متراکم نمودن خاک بسیار مهم بوده و این موضوع در لایه های خاکریزی اطراف لوله های G.R.P که اجرای خاکریزی آن ها نیاز به دقت زیادی دارد، از مهم ترین مسایل می باشد. برای اجرای پروژه خطوط لوله عین خوش- فکه با 230 کیلومتر طول لوله، با توجه به پروفیل های طولی و عرضی مسیر، در بسیاری از مسیرهای محدوده طرح عمق ترانشه برای کارگذاری لوله ها کم می باشد، بنابراین برای تامین عمق ترانشه اقدام به خاکریزی با تراکم 95 درصد می شود (فلوتیت، 2010). نتایج نشان داد که رطوبت بهینه و درصد تراکم مطلوب (حداقل 93 و حداکثر 98 درصد) در لایه های خاکریزی را می توان از طریق رطوبت دهی در محل قرضه و در روی مسیر تامین نمود ولی در روش دوم، زمان بیش تری برای اختلاط و رطوبت دهی مصرف می گردد. در مصالح رسی اگر رطوبت لایه خاکریزی 3 درصد نسبت به رطوبت بهینه کم تر باشد، جبران رطوبت آن با کوبش نتیجه مطلوب را نمی دهد یا به انرژی زیادی برای تراکم نیاز دارد. در لایه های خاکریزی که با استفاده از مصالح ریزدانه اجرا شده، تردد و گذشت زمان تاثیر منفی داشته و درصد تراکم را تا 87 درصد کاهش داده است. هرچه مصالح درشت دانه تر باشند، تردد و گذشت زمان تاثیر کمی بر روی تراکم لایه دارند.