تأثیر رژیم چهار دارویی (آموکسی سیلین، بیسموت، امپرازول و کلاریترومایسین) در ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری

هلیکوباکتر پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی انسان و از مهم ترین عوامل ابتلای به گاستریت مزمن، زخم های معده و دئودنوم، لنفوم بافت لنفاوی همراه مخاط و سرطان معده است. بیماری های ناشی از عفونت با این باکتری گستره گوناگون دارد و ریشه کنی باکتری نسبت به هزینه های ناشی از درمان عوارض این عفونت مقرون به صرفه تر است.
بررسی نتایج درمانی رژیم دارویی آموکسی سیلین، بیسموت، امپرازول و کلاریترومایسین در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران و بررسی عوارض این رژیم در این مطالعه نیمه تجربی 179 بیمار دچار عفونت هلیکوباکترپیلوری که از فروردین تا آذر سال 1390 به یک درمانگاه فوق تخصصی گوارش مراجعه کرده بودند و نیاز به آندوسکوپی داشتند، پس از اندوسکوپی وارد مطالعه شدند و 8 هفته پس از تجویز رژیم چهار دارویی موردنظر و آزمون تنفسی اوره برای بررسی ریشه کنی، میزان موفقیت درمان بررسی شد.
اکثر افراد مورد مطالعه را زنان (58/7%) تشکیل می دادند. شایع ترین علایم بیماران پیش از درمان شامل نفخ(76 ٪) و درد اپی گاستر(74/9 ٪) بود. میزان ریشه کنی با این رژیم 89/9% تعیین شد. در مجموع، 13 نفر(7/2 ٪) دچار عوارض دارویی شدند. ولی شدت عوارض در حدی نبود که درمان متوقف شود. این عوارض به ترتیب شامل بی اشتهایی(5 نفر)، نفخ(4نفر)، تشدید ریفلاکس(4 نفر)، احساس پری و سنگینی معده(3نفر) و استفراغ(2نفر) بود. تمام علایم بیماران نسبت به پیش از درمان، بهبود معنی دار داشت. تفاوت معنی داری بین میزان ریشه کنی در دو جنس بدست نیامد.
عوارض دارویی ناچیز بود و بهبود قابل ملاحظه و معنی دار در علائم بیماران نسبت به قبل از درمان بوجود آمد. برحسب میزان ریشه کنی(89.9 %) می توان گفت رژیم چهار دارویی مورد مطالعه در ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری موفق بوده است.