نگاهی به تاریخچه وضعیت تخت های روانپزشکی در ایران: از دارالمجانین تا بخش روانپزشکی در بیمارستان عمومی

کمبود تخت های بیمارستانی برای بیماران روانپزشکی، مشکل دیرینه این مبتلایان در جهان است. در ایران ابلاغ قانون اختصاص ده درصد تخت های موجود بیمارستان های عمومی به بیماران روانپزشکی ارجاعی از نظام شبکه، هرچند گامی موثر درجهت رفع مشکل بوده، به دلیل هزینه بر بودن و به تبع آن مغایرت با سیاست خودگردانی بیمارستان ها، انگ بیماری های روانی، حمایت ناکافی سازمان های بیمه گر از هزینه های درمان اختلالات روانپزشکی و نگرش نادرست در سطوح مختلف به این بیماران، در تعداد معدودی بیمارستان عمومی به اجرا درآمده است. این مقاله سعی دارد با نگاهی تاریخی و ضمن تحلیل موضوع، بر لزوم تغییر کاربری ده درصد از تخت های بیمارستان های عمومی به تخت روانپزشکی تاکید نماید.