بررسی اثر عصاره آبی سیر بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت بیضه موش های صحرایی دیابتی

دیابت قندی یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی بوده و از طریق افزایش استرس اکسیداتیو باعث ایجاد آسیب بیضه می شود. استفاده از آنتی اکسیدان ها باعث کاهش استرس اکسیداتیو شده و میزان آسیب بیضه را کاهش می دهند. در این مطالعه تاثیر عصاره سیر بر میزان شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت بیضه موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 3 گروه، کنترل، دیابتی و دیابتی تیمار شده با عصاره سیر تقسیم شدند. گروه کنترل و دیابتی به میزان 1 میلی لیتر بر 100 گرم وزن بدن آب مقطر وگروه دیابتی تیمار شده با عصاره سیر نیز به میزان 1 میلی لیتر بر 100 گرم وزن بدن عصاره سیر به مدت 6 هفته دریافت کردند. دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) ایجاد شد. بعد از 6 هفته بیضه راست خارج شد و فعالیت آنزیم های استرس اکسیداتیو شامل مالون دی آلدئید، کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز مورد بررسی قرار گرفت.
درمان موش های صحرایی دیابتی با عصاره سیر به طور معناداری باعث کاهش سطح گلوکز خون گردید (001/0p<). همچنین، در طی دیابت مقدار مالون دی آلدئید افزایش یافته و میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بافت بیضه کاهش نشان داد و طی درمان با عصاره سیر، به طور معناداری بهبودی در این عوامل مشاهده گردید (001/0p<).
نتایج حاصل از این مطالعه تایید کننده نقش آنتی اکسیدانی عصاره سیر در بهبود آسیب های بیضه ای ناشی از دیابت می باشد.