مطالعه ی بیان دو واریانت (p63 (d4TAp63 و ΔNp73L به عنوان مارکر ملکولی در تشخیص و پیش آگهی سرطان پستان

ژن TP63، بعنوان قدیمی ترین همولوگ TP53، دو واریانت N-ترمینالی اصلی را بوسیله ی پروموتور های مختلف کد می کند: واریانت TAp63 با فعالیت سرکوبگری تومور و ΔNp63 با فعالیت انکوژنی. در اثر حذف اگزون شماره ی 4 هر یک از واریانت های مذکور، دو واریانت N-ترمینالی دیگر نیز در دهه ی گذشته برای p63 گزارش شد: d4TAp63 و ΔNp73L، اما همچنان عملکرد دقیق این واریانت ها در سلول های سالم و توموری مشخص نشده است. در این مطالعه الگوی بیانی واریانت های p63 و صلاحیت بیان واریانت های d 4TAp63 و ΔNp73L به عنوان مارکر مولکولی بالقوه در تشخیص تومورهای پستان مورد ارزیابی قرار گرفت.
در مجموع در 30 نمونه ی توموری و 20 نمونه ی مربوط به حاشیه ی تومور ارزیابی بیان ژن با استفاده از تکنیک RT-nested PCR نیمه کمی انجام شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه16 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
واریانت های d4TAp63 و ΔNp73L همواره در تمامی نمونه هایی که واریانت های TAp63 و ΔNp63 بیان دارند، بطور همزمان با واریانت های طویل مربوطه بیان می شوند. در نمونه های توموری و حاشیه ی تومور میانگین شدت بیان واریانت ΔNp73L بطور معنی داری بالاتر از میانگین شدت بیان برای واریانت d4TAP63 می باشد (به ترتیب 0/009= P و 0/008= P). سطح بیان واریانت ΔNp63 نیز در نمونه های توموری و حاشیه ی تومور نسبت به TAp63 بالاتر می باشد که در نمونه های توموری این اختلاف معنی دار بوده(0/03=P). اما در حاشیه ی تومور اختلاف بین این دو گروه معنی دار نمی باشد (P = 0.11).
نتایج بدست آمده فعالیت مهار کنندگی غالب منفی ΔNp63 و نقش احتمالی آن به عنوان انکوژن را در سرطان پستان مطرح می کند. واریانت ΔNp73L نیز در مقایسه با d4TAp63، در بافت های توموری و سالم پستان احتمالا می تواند بعنوان واریانت غالب منفی عمل می کند و هر دو واریانت ΔNp73L و d4TAp63 با داشتن الگوی بیانی مشابه واریانت های طویل مربوط به خود (ΔNp63 وTAp63) و ضمن بیان همزمان با این واریانت ها احتمالا در تقویت عملکرد انکوژنیک و سرکوبگر توموری آنها در سلول های سالم و توموری پستان نقش دارند. از سوی دیگر با توجه به الگوی بیانی واریانت های ΔNp73L و d4TAp63 آنها را نمی توان به عنوان مارکر ملکولی در تشخیص تومورهای پستان در نظر گرفت.