جایگاه نهاد آموزش در پیشگیری از بزهکاری و بزه دیدگی کودکان

تلاش در راستای حذف یا محدودسازی عوامل و زمینه های بزهکاری و بزه دیدگی کودکان، به عنوان راهکاری موثر، همواره مدنظر سیاست گذاران پیشگیری از جرم و کج روی بوده است. اجرا و مدیریت برنامه های پیشگیری به همکاری و هماهنگی نهادهای متعددی محتاج است. در این بین نهاد آموزش به لحاظ ارتباط مستمر با کودکان و والدین و امکان اجرای برنامه های کنترل و پیشگیری در این نهاد از اهمیت بالایی برخوردار است. شناسایی عوامل خطر و رفتارهای پرخطر کودکان، که می تواند به دنبال تاثیر محیط های پرخطری چون خانواده و گروه هم سالان و یا شکست در هم نوایی با آن ها و جامعه ایجاد شود و اعمال و اجرای برنامه های پیشگیری در قالب برنامه های مرتبط با کودکان و والدین و مربیان، از مهم ترین وظایف نهاد آموزش محسوب می شود. آموزش مهارت های زندگی و مداخلات روانی- اجتماعی در محیط های مرتبط با کودکان، به عنوان رویکرد اجتماعی پیشگیری، و تقویت و حفاظت از آماج جرم در راستای محو و محدودسازی فرصت های ارتکاب جرم (پیشگیری وضعی) توسط نهاد آموزش قابلیت اجرایی می یابد. کارکردهای پیشگیرانه نهاد آموزش در کشور ما به دو صورت فوق قابل اجرا بوده، ولی با چالش های چندی، از جمله ناآشنایی کارگزاران نهاد آموزش به مقوله پیشگیری در معنا و مفهوم علمی و کاربردی آن و به تبع کمبود توجه به این مهم و همچنین فقدان ارزیابی دقیق و علمی از برنامه های ترویجی و علمی مواجه بوده و هست. در این مقاله سعی شده به انواع نقش های نهاد آموزش در امر پیشگیری از بزهکاری و بزه دیدگی با رویکردی تحلیلی پرداخته شود.