رابطه ی بین جهتگیری های انگیزشی(درونی، بیرونی و بی انگیزشی) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جهت گیری های انگیزشی (درونی، بیرونی و بی انگیزشی) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی است. پژوهش به شیوه ی توصیفی (همبستگی) انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر مقاطع متوسطه ی اول، دوم و سوم شهرستان بابل (با دامنه سنی 17- 15سال) در سال تحصیلی 1391- 1390 به تعداد 4363 نفر تشکیل می دهد، که از میان آنان 354 نفر از دانش آموزان به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس جهت گیری های انگیزشی زبان (LLOS-IEA) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی پیرسون و معادله رگرسیون چند متغیره، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش درونی و مولفه های آن، با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه ی مثبت معنادار وجود دارد. بین انگیزش بیرونی و مولفه های آن، با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه ی مثبت بسیار ضعیفی وجود دارد. بین جهت گیری بی انگیزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه ی منفی معنادار وجود دارد. انگیزش درونی بیشترین سهم را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی بر عهده دارد. در این تحقیق، چند استراتژی آموزشی و تربیتی نیز به معلمان زبان به منظور افزایش انگیزش در دانش آموزان و سوق دادن آنها به سمت درونی شدن انگیزش ها، پیشنهاد شده است.