نقش عوامل روان شناختی در پیش بینی اختلال پرخوری

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عوامل روان شناختی در پیش بینی ابتلا به پرخوری بود.53 آزمودنی مبتلا به اختلال پرخوری از میان 392 دانش آموز با استفاده از پرسشنامه ی تشخیصی و مصاحبه انتخاب شده و 64 آزمودنی غیرمبتلا به پرخوری در این پژوهش شرکت داشتند. ابزارهای پژوهش شامل: شاخص افسردگی اضطراب و استرس لویندا، مقیاس ترکیبی بامدادگرایی، پرسشنامه ی پرخوری، خودکارآمدی در کنترل وزن و سبک های مقابله ای بودند. نتایج تحلیل نشان داد که با کمک متغیرهای فوق می توان ابتلا به اختلال پرخوری را پیش بینی کرد. تابع حاصل 0/31 درصد واریانس تفاوت میان گروه ها را تبیین می کند. این تابع 76 درصد افراد دو گروه را به درستی به گروهای خود منتسب می کند. تحلیل ممیز گام به گام نشان داد که به ترتیب متغیرهای افسردگی و دسترسی به مواد غذایی و هیجانات منفی از مولفه های خودکارآمدی در کنترل وزن بیشتراز سایر متغیرها در تمایز دو گروه سهیم هستند.