بررسی عوارض درمان با الکتروشوک یک طرفه برحافظه و فرایندهای شناختی بیماران زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی پس از 12ماه

شواهد بالینی و عصب روان شناختی نشانگر اشکال در حافظه و فعالیت های عالی ذهن پس از الکتروشوک در بیماران زن دچار اختلال افسردگی اساسی است. هدف از این پژوهش، مطالعه اثرات الکتروشوک بر حافظه بیماران زن دچار اختلال افسردگی اساسی بعد از 12 ماه بوده است.
در یک طرح علی مقایسه ای، عملکرد 30 بیمار زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با استفاده از مجموعه آزمون های حافظه و نوروسایکولوژیک قبل و پس از دریافت الکتروشوک در چند مرحله و پس از دوره پی گیری یکساله، ارزیابی و با عملکرد گروه دیگری از بیماران زن دچار اختلال افسردگی اساسی که فقط تحت درمانهای دارویی بوده اند، و از نظر متغیرهای سن، جنسیت، میزان تحصیلات و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش با گروه بیمار همتا بودند، مقایسه شدند.
نتایج حاصل از ارزیابی کمی و کیفی حافظه و فرآیندهای نوروسایکولوژی در دو گروه آزمایشی و گواه نشان داد که تفاوت معنی داری میان نمرات حافظه گروه آزمایشی، قبل از الکتروشوک و همه مراحل بعد از آن وجود داشت (P<0.001). یعنی عملکرد حافظه و فعالیت های عالی ذهن 12 ماه بعد از الکتروشوک کاهش یافت. همچنین تفاوت معنی داری میان نمرات حافظه گروه الکتروشوک و گواه پس از دوره پی گیری 12 ماهه وجود داشت. یعنی کاهش معنی داری در عملکرد حافظه گروه آزمایشی طی 12 ماه بعد از الکتروشوک مشاهده شد.
الکتروشوک باعث کاهش حافظه و فعالیت های عالی ذهن بعد از 12 ماه شده است. همچنین نتایج حاصل از ارزیابی کمی و کیفی حافظه آشکار ساخت که اگر چه عوارض الکتروشوک بر حافظه پس از خاتمه جلسات کاهش یافته اما افت حافظه و فرایندهای نوروسایکولوژی پس از دوره پی گیری 12 ماهه در مقایسه با گروه گواه کماکان معنی دار بوده است.