مطالعه اثر همزمان اپی گالوکاتچین گالات و بیسفنول A بر مورفولوژی و قدرت زیستی سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان موش صحرایی در شرایط آزمایشگاهی

آلاینده های زیست محیطی مانند بیسفنولA، علاوه بر مشکلات زیست محیطی، سلامت انسان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. اپی گالوکاتچین گالات به عنوان یک آنتی اکسیدان، موجب محافظت سلول ها در محیط کشت سلولی می شود. اما هنوز اثر آن بر سمیت القاء شده توسط بیسفنولA بر سلول های بنیادی مزانشیم مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نقش حفاظتی اپی گالوکاتچین گالات بر این سلول ها به دنبال تیمار با بیسفنولA (القاء کننده استرس – اکسیداتیو) بود.
در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت در شرایط استریل با روش فلشینگ استخراج و در محیط کشت کامل (DMEM حاوی 15% FBS و 100 U/ml پنی سیلین/ استرپتومایسین) کشت داده شد. پس از پایان پاساژ سوم سلول ها به 4 گروه کنترل، تیمار با بیسفنولA، اپی گالوکاتچین گالات + بیسفنولA و اپی گالوکاتچین گالات تقسیم و برای مدت 12، 24، 36 و 48 ساعت تیمار شد. در پایان قدرت حیات، مورفولوژی سلولی، کلسیم داخل سلولی، و میزان تخریب DNA سلول ها مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل و تفاوت میانگین ها در سطح 0/05>P معنی دار در نظر گرفته شد.
بیسفنولA موجب کاهش معنی دار توانایی زیستی و کلسیم داخل سلولی شد. همچنین تغییرات مورفولوژیک مانند تخریب DNA و تغییر سیتوپلاسم در گروه تیمار شده با بیسفنولA مشاهده گردید. اپی گالوکاتچین گالات موجب تغییر این پارامترها در گروه بیسفنولA + اپی گالوکاتچین گالات در حد گروه کنترل شد. اپی گالوکاتچین گالات می تواند نقش حفاظتی در مقابل آثار سمی کاربرد بیسفنولA در سلول های بنیادی مزانشیم داشته باشد.