پیش بینی پیشرفت تحصیلی توسط ادراک دانش آموزان از سبک های ارتباطی معلم

هدف از این پژوهش، پیش بینی پیشرفت تحصیلی توسط «ادراک دانش آموزان از سبک های ارتباطی معلم» بود. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن دانش آموزان دختر سال سوم دوره راهنمایی تحصیلی مدارس دولتی شهر تهران بودند که آمار آنان 27339 نفر گزارش شده است. بدین منظور، نمونه ای با حجم 480 نفردانش آموز ان دختر پایه سوم راهنمایی مدارس دولتی معمولی شهر تهران با میانگین سنی 13 سالبه روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه سبک های ارتباطی معلم و دانش آموز و معدل تحصیلی دانش آموزان در نیمسال اول 1389 1388جمع آوری شدند. اعتبار و روایی پرسشنامه مذکور با استفاده از ملاک های روان سنجی احراز شد. داده های حاصله با استفاده از آمار توصیفی یعنی میانگین و انحراف معیار و تحلیل رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طبق ارزیابی دانش آموزان، میانگین رفتارهای مثبت معلمان در کلاس از قبیل رهبری، درک و فهم، آزادی و کمک کنندگی و نیز میانگین رفتارهای منفی معلمان مانند تردید، پرخاشگری، نارضایتی و سخت گیری پایین است. علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که سبک ارتباطی «مثبت» قادر است پیشرفت تحصیلی (R2=0/366، F=275/81، p<0/0001) و سبک ارتباط «منفی» قادر است افت تحصیلی (R2=0/504، F=134/41، p<0/0001) را پیش بینی نماید. در سبک ارتباطی مثبت خرده مولفه های»رهبری» و «آزادی» از توانایی پیش بینی کنندگی برخوردارند که قوی ترین پیش بینی کننده «رهبری» معلم بود. این متغیر به تنهایی توانست 38/7 پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به طور معناداری پیش بینی کند (R2=0/387، F=302/041، p<0/0001). در سبک ارتباطی منفی ضمن این که همه خرده متغیرها از توانایی پیش بینی کنندگی برخوردار بودند، ولی متغیر «تردید» قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری داشت. تحلیل داده ها نشان داد که این متغیر به تنهایی می تواند 27/6 افت تحصیلی دانش آموزان را به طور معناداری پیش بینی کند (R2=0/276، F=182/01، p<0/0001).