اثربخشی شادکامی بر اضطراب، پیشرفت تحصیلی و ارتباط والد - فرزندی در دانش آموزان دختر

دانش آموزان نوجوان در دوره ای قرار دارند که یکی از تکالیف مهم کمک به انسجام شخصیت، بهبود روابط، رشد، پیشرفت شخصی و تحصیلی و کاهش ناملایمات در آنها می باشد. تحقیق حاضر با هدف سنجش اثربخشی شادکامی و مثبت اندیشی بر اضطراب، پیشرفت تحصیلی و ارتباط والد- فرزندی در نوجوانان دختر انجام شده است. روش این پژوهش شبه آزمایشی، با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل، و جامعه آماری متشکل از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی بود که پس از اجرای آزمون اضطراب، 60 نفر از آنهایی که اضطراب بالایی داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در 9 جلسه مداخله به روش شادکامی فوردایس شرکت کردند. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب حالت صفت اسپیلبرگر و پیوند والدینی بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله به روش شادکامی و مثبت اندیشی، بر مولفه های اضطراب آشکار، اضطراب پنهان و پیشرفت تحصیلی تاثیر داشته است. همچنین آموزش شادکامی بر ارتباط والد- فرزند مادر موثر بوده، ولی بر رابطه والد-فرزندی پدران اثری نداشته است. با توجه به اینکه شادکامی به سادگی در زندگی قابل استفاده است به عنوان یک روش مناسب و اثربخش در کاهش اضطراب و افزایش پیشرفت تحصیلی معرفی می شود که ممکن است موجب بهبود روابط والد فرزندی نیز بشود.