مطالعه آزمایشگاهی تاثیر طول، فاصله و شکل آبشکن های T شکل و L شکل نفوذپذیر بر عمق آبشستگی اطراف آنها

حفاظت از سواحل رودخانه در برابر فرسایش با استفاده از آبشکن ها از جمله روش های متداول در مهندسی رودخانه است. آبشکن ها، با هدایت جریان به سمت محور رودخانه، از ایجاد جریان قوی در طول ساحل جلوگیری کرده و مانع از فرسایش ساحل رودخانه می شوند. استقرار آبشکن در مسیر جریان، باعث ایجاد آبشستگی موضعی در محل آبشکن و تغییرات توپوگرافی بستر می شود. در این پژوهش، با استفاده از فلوم آزمایشگاهی به طول 18 متر، عرض 1/5 و عمق 0/8 متر در بستری متحرک، تاثیر مشخصات هندسی آبشکن ها بر آبشستگی موضعی دماغه مورد بررسی قرار گرفت. آبشکن ها از جنس توری سنگ(گابیون)، از نوع غیر مستغرق و عمود بر دیواره فلوم ساخته شدند. آبشکن های مورد استفاده در دو نوع سرسپری و سرکج با 20 درصد و 30 درصد تنگ شدگی کانال(دو طول آبشکن) بوده و آزمایش ها در چهار نسبت فاصله به طول در بستری با مصالح، شیب ثابت و استفاده از سه مقدار دبی انجام شدند. به منظور بررسی سرعت در بین آبشکن ها، آزمایش ها در بستری ثابت، تکرار و سرعت جریان در بین آبشکن ها اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد، در آبشکن های سرکج نسبت فاصله به طول 3 و در آبشکن های سرسپری نسبت فاصله به طول4 می توانند به عنوان نسبت های مناسب پیشنهاد شوند. همچنین سری آبشکن های سرسپری نسبت به سری آبشکن های سرکج حداکثر عمق آبشستگی کمتری دارند.