اثرات تغییرات شوری و دمای ناشی از آب نمک تخلیه شده از کارخانه ی آب شیرین کن بر روی ساختار جمعیت پرتاران در خلیج چابهار

این مطالعه به منظور بررسی اثرات آب نمک تخلیه شده از کارخانه آب شیرین کن چابهار-کنارک بر روی محیط زیست دریا با استفاده از مطالعه ساختار جمعیت پرتاران صورت گرفت. نمونه برداری از رسوبات 7 ایستگاه در دو نوبت پیش مانسون و پس مانسون در سال 1390 بوسیله گرب Van Veen با سطح مقطع 025/0 متر مربع انجام شد که 5 ایستگاه اطراف کارخانه و 2 ایستگاه بعنوان کنترل در فاصله بیش از یک کیلومتری کارخانه در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از آنالیزهای آماری در رابطه با فراوانی و شاخص غنا، اختلاف معنی دار (05/0>P) بین ایستگاه ها را نشان داد. بیشترین و کمترین میزان فراوانی به ترتیب در ایستگاه 6 (شاهد) 33/3693 فرد در متر مربع (پیش مانسون) و ایستگاه 1 به میزان صفر (پس مانسون) بوده است. بیشترین و کمترین میزان غنا، تنوع و یکنواختی به ترتیب در پیش مانسون در ایستگاه های کنترل به میزان 94/0، 07/1 و 67/0 و در پس مانسون ایستگاه 1 به میزان صفر مشاهده شد. طبق نتایج به نظر می رسد که پرتاران به آب نمک تخلیه شده از کارخانه حساسیت دارند زیرا فراوانی و شاخص های اکولوژیک در ایستگاه های کنترل و دورتر از کارخانه نسبت به ایستگاه های نزدیکتر بیشتر بوده است. خانواده Spionidae دارای بیشترین درصد فراوانی نسبی بود که مقاومت این خانواده به آب نمک تخلیه شده از کارخانه را نشان می داد.. با وقوع پدیده مانسون به استرس منطقه مورد مطالعه افزوده تا جایی که باعث حذف پرتاران در ایستگاه 1 (محل تخلیه آب نمک) و کاهش فراوانیشان در ایستگاه های اطراف کارخانه شده بود.