بررسی و تحلیل عناصر داستانی در رمان های رضا امیرخانی

سابقه داستان نویسی نوین در ایران به دوره مشروطه برمی گردد؛ زمانی که ایرانیان فرنگ دیده داستان ها و رمان هایی را از زبان های بیگانه ترجمه کردند. از آن پس داستان نویسی نوین، اصول و عناصر آن در ایران مورد توجه واقع شد. امیرخانی یکی از نویسندگان موفق سال های اخیر است که با استفاده از شیوه های نو داستان نویسی، توجه عمومی را به خود جلب کرده است. در پژوهش حاضر، عناصر داستانی آثار امیرخانی بررسی، تحلیل و مقایسه شده است. این بررسی نشان می دهد امیرخانی در آثارش به خوبی از عناصر داستان استفاده کرده است، به طوری که لحن و شخصیت پردازی از عناصری است که او در آن ها بسیار موفق بوده است. هم چنین داستان بلند ازبه و رمان قیدار از نظر کاربرد عناصر داستان قوی تر و موفق تر از سایر رمان های او هستند.