تحلیل اشکال مقاومت در فرآیند انقلابهای عربی: با تاکید بر انقلاب مصر

منطق زیست سیاست در جوامع خاورمیانه در حال عبور از نظم اجتماعی کهن می باشد و این جوامع سودای تحول در ارکان حقایق خود دارند. در هنگامه این تحول شاهد رویارویی هایی نامتقارن و نامتعارف جامعه قدرت و جامعه مقاومت هستیم. به سبب همین رویارویی ها و راهبرد های نوین و همچنین ظهور فرآیند نوینی از دگرگونی های اجتماعی/سیاسی در انقلاب های اخیر خاورمیانه، تاکید بر نقش واژگان کلاسیکی چون انقلاب، ایدئولوژی و رهبری شاید نتواند در ادراک واقعیت تسهیل کننده باشد. از همین رو، این نوشتار واژگانی متفاوت چون «مقاومت» و «اشکال مقاومت» برای درک و تفسیر این انقلابها بر می گزیند. در پیرو این دو مفهوم، چهار شکل «مقاومت» با عنوان «مقاومت اسلامی»، «مقاومت دموکراتیک»، «مقاومت مارکسی» و «مقاومت پستمدرن» (مقاومت مردم) از هم تفکیک داده می شود و سپس با بنای تئوریک این اشکال مقاومت، به سمت تحلیل انقلاب های عربی گام برداشته می شود. همچنین در ادراک مساله طرح شده از برخورد دیالکتیک ایده و واقعیت پدیداری بهره بردیم؛ بدینصورت که با نگاه کردن و آگاهی یافتن از انقلاب های عربی، اشکال مقاومت برساخته معنایی و زبانی می شوند، و در عین حال با بنای تئوریک این اشکال مقاومت به تحلیل انقلاب های عربی پرداخته می شود.