ارزیابی عملکرد توابع انتقالی برای برآورد منحنی نگهداشت رطوبتی خاک های مختلف با مدل SWRC

منحنی نگهداشت آب در خاک (SWRC) اهمیت فراوانی درمطالعات مربوط به رابطه آب وخاک،حفاظتخاک،برنامه ریزیآبیاری،زهکشی،انتقالاملاح،رشدگیاهانوبررسیتنشآبیگیاهاندارد. در این پژوهش عملکرد 10 مدل منحنی نگهداشت رطوبتی خاک مدل (سایمونز و همکاران 1979، لیباردی و همکاران 1979، کمپل 1974، فارل و لارسون 1972، ون گنوختن 1980، بروکس و کوری 1964، درایزن 1986، نمایی بروس-لاکسمور 1986، توانی بروس- لاکسمور 1986 و روگوسکی 1971) با استفاده از مدل SWRC 3.0 بررسی شد و پس از ارزیابی آماری، مدل های مناسب انتخاب شدند. هفتاد و سه نمونه خاک از چای کاری های شهرستان لاهیجان در استان گیلان جمع آوری، کلاس بافتی آنها تعیین و گروه های بافتی از هم تفکیک شدند. مقدار رطوبت در هشت پتانسیل ماتریک مختلف اندازه گیری شد. با محاسبه شاخص های آماری ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، شاخص آکائیک (AIC)و ضریب تبیین ()، کیفیت برازش مدل ها مشخص گردیدند. نتایج نشان داد در همه ی کلاس های بافتی مدل سایمونز و همکاران با حداقل خطای (RMSE) (از 0136/0 تا 0307/0 cm3.cm-3) و کمترین ضریب آکائیک برابر با 1280- و حداکثر ضریب تبیین (از 96/0 تا 98/0) و مدل توانی بروس- لاکسمور با حداکثر خطای (RMSE) (از 0372/0 تا 0881/0 cm3.cm-3) و بیشترین ضریب آکائیک برابر با 879- و حداقل ضریب تبیین (از 81/0 تا 92/0)، به ترتیب بهترین و ضعیف ترین عملکرد را داشتند. مدل لیباردی و همکاران نیز بعد از مدل سایمونز و همکاران عملکرد قابل قبولی داشت و بهتر از سایر مدل ها شبیه سازی را انجام داد. به همین دلیل، استفاده از مدل سایمونز و همکاران و مدل لیباردی و همکاران برای خاک های شهرستان لاهیجان توصیه می شود.