سلامت عمومی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت

سلامتی حق اساسی هر انسان و یک هدف اجتماعی است و تمام دولت ها و سازمان ها موظف به تامین سلامت افراد می باشند. در این میان سلامت پرستاران که جزء مهمی از سیستم سلامتی کشور هستند، به دلایل متعددی نسبت به سایر مردم جامعه در معرض خطر بیشتری است.
این تحقیق با هدف تعیین سطح سلامت پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 374 پرستار شاغل در هشت مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ(GHQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی(میانگین، میانه و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی (اسپیرمن، من ویتنی یو و کروسکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج این مطالعه نشان داد 111 نفر(29/7%) از واحدهای مورد پژوهش سالم و 263 نفر(70/3%) دچار اختلال در سلامتی بودند. بیشترین نمره میانگین عدم سلامتی مربوط به حیطه عملکرد اجتماعی(3/13± 11/5) و کمترین میانگین مربوط به حیطه افسردگی(2/86 ±2/18) به دست آمد. نتایج این مطالعه با استفاده از آزمون کا اسکوئر و من ویتنی یو نشان داد که بین متغیر سلامت عمومی با وضعیت تاهل (p=0.057)، مشارکت همسر (p=0.010)، وضعیت استخدامی (p=0.013)، پست سازمانی (p=0.04)، اشتغال به کار دوم (p<0.001)، علاقمندی به شغل (001/0p<)، نگهداری از سالمندان (p<0.001) در پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود دارد.
با توجه به این که پرستاران به دلیل ماهیت حرفه ای خود از نظر سلامتی در معرض خطر هستند و این مسئله بر کیفیت کار آن ها تاثیر می گذارد به نظر می رسد جهت بهره وری بهتر باید برنامه ریزی هایی در راستای ارتقاء سلامتی آنها صورت گیرد.