بررسی اثرات رویارویی مستقیم و غیر مستقیم با نانوذرات نقره بر تغییرات بافت آبشش لارو تازه تفریخ شده ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

توسعه روزافزون فن آوری نانو و کاربرد انواع نانو مواد در زندگی روزمره انسان، نگرانی ها در رابطه با خطرات احتمالی رهایش این مواد به محیط زیست و به ویژه زیستگاه های آبزیان در حال افزایش است.
در پژوهش حاضر، تاثیر استفاده مستقیم نانوذرات نقره (به صورت کلوئید) و غیرمستقیم (به صورت فیلتر پوشش یافته با نانوذرات نقره) بر تغییرات بافت آبشش لارو تازه تفریخ شده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بررسی شد. بدین منظور گروه اول از لاروهای تازه تفریخ شده در معرض مستقیم کلوئید نانوذرات نقره با غلظت های 015 /0، 031 /0، 062 /0، 125 /0، 25 /0 و 5 /0 میلی گرم در لیتر به مدت 12 روز قرار گرفتند؛ و گروه دوم لاروها بعد از تفریخ درون سیستم انکوباسیون مجهز به فیلتر زئولیت پوشش یافته با 5 /0% نانوذرات نقره به مدت 12روز قرار گرفتند. برای مطالعات بافت شناسی، نمونه های آبشش به روش معمول آماده سازی و با روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی و نهایتا با میکروسکوپ نوری بررسی شدند.
نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش میزان غلظت نانوذرات نقره سبب افزایش قطر تیغه های اولیه و ثانویه، هیپرپلازی، پرخونی شدید و همجوشی تیغه های ثانویه آبشش می شود. همچنین با افزایش میزان غلظت نانوذرات نقره، میانگین قطر تیغه های ثانویه و تیغه های اولیه آبشش نسبت به گروه های شاهد افزایش معنی داری یافت (05 /0>P).
بنابر نتایج به دست آمده، نانوذرات نقره می توانند سبب آسیب های بافتی در آبشش لارو قزل آلای رنگین کمان گردند و به همین دلیل باید از رهایش این ماده به اکوسیستم های آبی جلوگیری گردد.