نقش ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در پیش بینی علایم جسمانی سازی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال 93-92

علایم جسمانی سازی، سطوح بالایی از نگرانی، اضطراب و واکنش افراطی در پاسخ به علایم فیزیکی را در افراد ایجاد می کند و گفته می شود که جسمانی سازی می تواند از اختلال در ابرازگری هیجان بوجود آمده باشد. با توجه به اهمیت این امر، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در پیش بینی علایم جسمانی سازی در دانشجویان انجام گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی است. نمونه مورد مطالعه شامل 115 دانشجو (65 دختر و 50 پسر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از جامعه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 93-1392 انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس ناگویی خلقیToronto، پرسش نامه ابرازگری هیجانیBerkeley و خرده مقیاس جسمانی سازی آزمون تجدید نظر شده فهرست علایم 90 سوالی (SCL-90 R) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه خطی تحلیل شد.
نتایج همبستگی نشان داد علایم جسمانی سازی با دشواری در توصیف احساسات (34/0=r؛ 001/0>p)، دشواری در تشخیص احساسات (39/0=r؛ 001/0>p)، تفکر معطوف به سطح (18/0=r؛ 02/0=p) و نمره کلی ناگویی خلقی (39/0=r؛ 001/0>p) رابطه مثبت ولی با بیانگری منفی هیجان (17/0-=r؛ 03/0=p)، بیانگری مثبت هیجان (15/0-=r؛ 05/0=p) و نمره کلی ابرازگری هیجان (18/0-=r؛ 02/0=p) ارتباط منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون خطی نیز نشان داد 20% از کل واریانس علایم جسمانی سازی به وسیله ناگویی خلقی به ویژه دشواری در تشخیص احساسات تبیین می شود.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در علایم جسمانی سازی نقش دارند. این یافته ها از این فرض حمایت می کنند که علایم جسمانی سازی را می توان نوعی اختلال در بیان هیجان در نظر گرفت.