اثر آتورواستاتین بر سلول های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ رت نر به دنبال ایسکمی- ریپرفیوژن

یکی از حساس ترین بخش های مغز در برابر ایسکمی و هیپوکسی، ناحیه CA1 هیپوکامپ می باشد. آتورواستاتین با دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی با حذف رادیکال های آزاد و ترکیب های ناشی از آسیب سلولی از وارد شدن آسیب به سلول های سالم و مرگ سلولی پیش گیری می کند.
بررسی اثر نوروپروتکتی و آتورواستاتین بر سلول های ناحیه CA1 هیپوکامپ رت نر.
این مطالعه تجربی بر روی 24 سر رت نر بالغ نژاد ویستار به وزن 300-250 گرم انجام شد. جانوران به چهار گروه شاهد، ایسکیمی، حامل(vehicle) و درمان تقسیم شدند. برای ایجاد الگوی ایسکمی- ریپرفیوژن، شریان کاروتید مشترک دو سمت به مدت 20 دقیقه بسته شد. اولین دوز تزریق داروی آتورواستاتین (mg/kg10) در گروه درمان، 6 ساعت پس از ایسکمی- ریپرفیوژن و سپس 24، 48 و 72 ساعت بعد داخل صفاقی انجام شد. چهار روز بعد از ایسکمی، از مغز موش ها مقاطع بافتی تهیه شد و سپس این مقاطع به روش نیسل رنگ آمیزی شد. پس از رنگ آمیزی تعداد سلول های سالم در ناحیه CA1 هیپوکامپ شمرده و نتایج با آزمون One way ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شد(سطح معنی داری کمتر از 05/ 0 در نظر گرفته شد).
در این مطالعه تعداد سلول های هرمی ناحیه CA1هیپوکامپ در گروه درمان(دریافت کننده mg/kg10 داروی آتورواستاتین) نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار نداشت در حالی که تعداد سلول های هرمی سالم در گروه های ایسکمی و حامل در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی دار کاهش یافته بود. و تفاوت معنی دار آماری با گروه شاهد دیده شد(P<0.05).
آتورواستاتین mg/kg10 به دنبال ایسکمی- ریپرفیوژن فراگیر گذرا، شدت ضایعه و مرگ و میر سلولی در ناحیه CA1 هیپوکامپ رت های نر بالغ را کاهش می دهد.