بررسی میزان فعالیت فیزیکی و تاثیر آن بر ترکیب بدن و کیفیت زندگی در کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1392

فعالیت فیزیکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر سلامت جسمانی و کیفیت زندگی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر فعالیت فیزیکی بر ترکیب بدن و کیفیت زندگی انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی 101 نفر از کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بررسی شدند. پرسشنامه های مطالعه شامل فعالیت فیزیکی و کیفیت زندگی بود. ترکیب بدن با استفاده از دستگاه PlusAvis 333Body Analyzer اندازه گیری شد. وضعیت آمادگی جسمانی با شاخص های استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، انعطاف پذیری (تخته کشش)، استقامت قلبی تنفسی (دو540 متر) و قدرت عضلانی (دستگاه دینامومتر) بررسی گردید. برای تحلیل اطلاعات از آزمون های ضرایب همبستگی،t-test و وکای دو استفاده شد.
میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی در حیطه سلامت جسمانی 57/2±24/14، روانی 27/2±66/13، روابط اجتماعی 39/2±44/14 و محیط 06/2±35/13بود. 5/47% افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی، 8/22% مبتلا به چاقی شکمی بودند و 6/39% افراد فعالیت بدنی کم داشتند. میانگین و انحراف معیار قدرت عضلانی 3/5±2/26 کیلوگرم، دو540 متر 98/0±5/3 دقیقه، درازنشست 2/11±19 بار در یک دقیقه و انعطاف پذیری 2/4±5/11 سانتی متر بود. میانگین آزمون های آمادگی جسمانی و حیطه های کیفیت زندگی در افراد با نمایه توده بدنی طبیعی بیشتر از سایرین بود (05/0p<). ارتباط معکوس و معنی داری بین چاقی شکمی با قدرت عضلانی مشاهده شد (2/0-=r، 01/0=p). با افزایش چربی بدن مدت زمان دویدن افزایش (3/0=r، 001/0=p) و تعداد دراز نشست کاهش می یافت (1/0-=r، 05/0=p).
نتایج نشان داد هر چه میزان درصد چربی و نمایه توده بدن بیشتر باشد افراد از سطح آمادگی جسمانی و کیفیت زندگی پایین تریبرخوردارند. بنابراین مداخلات مربوط به فعالیت فیزیکی و آمادگی جسمانی در جهت کنترل وزن و میزان چربی بدن از اهمیت وی‍ژه ای برخوردار است.