ارزیابی روش های اکولوژیکی- هیدرولیکی- هیدرولوژیکی در برآورد جریان محیط زیستی رودخانه

برآورد نیاز جریان محیط زیستی در اکوسیستم های رودخانه ای در ایران کار جدیدی است. هدف اصلی در این پژوهش، ارزیابی جریان محیط زیستی به روش های مختلف در یک رودخانه شاخص، با جریان دائمی بود. در این بررسی، نیاز اکولوژیکی رودخانه مشترک مرزی زاب در شمال غرب ایران در سه بازه مختلف، در طول 160 کیلومتر با روش هیدرولیکی محیط خیس شده با دو الگوریتم شیب منحنی و حداکثر انحنا، همچنین با روش ترکیبی شبیه ساز زیستگاه و نیز روش کنترل کیفیت آب، برآورد شد. نتایج برآورد به روش های اکو- هیدرولیکی با نتایج شبیه روش های اکو- هیدرولوژیکی مقایسه شد. نتایج ارزیابی نشان داد که روش اکو- هیدرولوژیکی شامل «انتقال منحنی تداوم جریان در کلاس زیستی B (حفاظت پایدار تنوع زیستی با وجود طرح های توسعه منابع آب)، برای بازه بالادست (درابکای خانه)، گزینه مناسبی است. در این گزینه زرده ماهی به عنوان گونه شاخص زیستی انتخاب شد. درحالی که روش ترکیبی اکو- هیدرولیکی برای دو بازه میانی و پایین دست (گرژال و پل سردشت)، مناسب تر هستند. بر این اساس، دبی جریان متوسط محیط زیستی در سه بازه بالا به ترتیب 3/2، 6/7 و 9/7 مترمکعب بر ثانیه به دست آمد. توزیع ماهانه جریان محیط زیستی در هر یک از سه بازه نیز تعیین و پیشنهاد شد.