اثر سطوح روغن ماهی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ترکیب اسیدهای چرب گوشت در گوساله های نر پرواری تغذیه شده با جیره های حاوی مقادیر مختلف یونجه خشک

به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف روغن ماهی و علوفه یونجه و ذرت سیلوشده بر عملکرد پروار و ترکیب و کیفیت لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لاشه 36 گوساله نر هلشتاین با میانگین وزن اولیه 61± 345 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل 3×2 (0، 1 و 1/2 درصد روغن ماهی و دو سطح 10 و 20 درصد یونجه خشک) 90 روز مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد بین تیمارها تفاوت معناداری از لحاظ افزایش وزن روزانه، مصرف ماده خشک و ضریب تبدیل غذایی وجود نداشت. سطح بالای روغن ماهی، صرف نظر از نسبت یونجه در جیره باعث کاهش مصرف خوراک شد (01/0P<). سطح بالای یونجه خشک باعث کاهش مصرف ماده خشک شد(01/0P<). مکمل کردن روغن ماهی اکسیداسیون گوشت را دو ماه پس از کشتار به طور معناداری افزایش داد (01/0P<). افزودن روغن ماهی به جیره موجب افزایش معناداری در مقدار نسبی اسیدهای چرب دکوزاهگزائنوئیک و ایکوزاپنتانوئیک چربی عضله چشمی (01/0P<) و افزایش غلظت اسیدهای چرب n-3 (01/0P<) و در پی آن کاهش معنادار نسبت اسیدهای چرب n-6 به n-3 شد (01/0P<). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با به کارگرفتن راهکارهایی جهت جلوگیری از اکسیداسیون گوشت پس از کشتار، روغن ماهی می تواند برای افزایش اسیدهای چرب سلامتی بخش در محصولات دامی استفاده شود. همچنین باتوجه به کاهش مصرف خوراک در نتیجه مکمل سازی روغن ماهی، جیره های بر پایه ذرت سیلوشده در مقایسه با یونجه خشک بهتر می توانند از آثار کاهندگی مکمل های چربی بر مصرف خوراک جلوگیری کنند.