تاثیر خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی بر ابراز وجود معلمان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی، توانمندسازی و شادکامی بر ابراز وجود معلمان مدارس شهرستان اصفهان اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن معلمان ابتدایی شهر اصفهان بودند، که از میان آنان 100 نفر از طریق نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه خودابرازی بزرگسالان (گی، هالندورث و گالاسی، 1975)، مقیاس توانمندسازی (اسپریتزر، 1995)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (شوارتزر و جروسالم، 1995)، و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1989) بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که تمام متغیرهای مورد بررسی با همدیگر ارتباط معناداری دارند (01/0>P). همچنین، با بررسی میزان ارتباط متغیر ابراز وجود با سایر متغیر ها مشخص شد، اگر همه متغیرها وارد معادله شوند، خودکارآمدی و شادکامی رابطه معنی داری با ابراز وجود دارند، ولی توانمندسازی رابطه معناداری با ابراز وجود ندارد.