اثر تمرینات ادراکی و حرکتی بر عملکرد توجه کودکان مبتلا به نقص بینایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی بر عملکرد توجه کودکان مبتلا به نقص بینایی است. در این پژوهش، 3 کودک مبتلا به نقص بینایی با میانگین سنی (1/ 2±5/5) و حدت بینایی 70 /20 و200/ 20 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از لحاظ جمعیت شناختی همگن شدند. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس رشد زبانی، مقیاس ادراکی- حرکتی گزل، آزمون استنفورد بینه و مقیاس عصب روان شناختی کانرز بودند. در این پژوهش از طرح خط پایه چندگانه استفاده شد که پس از موقعیت خط پایه، مداخله ادراکی- حرکتی به مدت 8 هفته به آزمودنی ها ارائه شد. نمودار داده ها در طی تحلیل دیداری نشان داد که تمرینات ادراکی- حرکتی با درصد داده های غیر همپوش 5/ 87 و همپوش 5/ 12 درصد بر عملکرد توجه آزمودنی ها اثربخش بوده است. بنابراین به نظر می رسد که تمرینات ادراکی- حرکتی می توانند منجر به بهبود عملکرد توجه در کودکان مبتلا به نقص بینایی گردند.