تاثیر درمان افسردگی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان شایع ترین سرطان در زنان ایرانی گزارش شده است. این سرطان دارای عوارض سایکولوژیکال از جمله افسردگی و اضطراب می باشد. کیفیت زندگی شاخصی است که در مبتلایان به سرطان پستان از جمعیت عمومی پایین تر می باشد. هدف اصلی مطالعه، بررسی کیفیت زندگی و شدت نسبی افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط بین کیفیت زندگی و درمان افسردگی در این بیماران است.
مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود و نمونه گیری به شکل خوشه ایانجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه، 50 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک بیماری های پستان جهاد دانشگاهی بود. افسردگی در این بیماران با استفاده از پرسشنامه BDI-SV وکیفیت زندگی آنها نیز با استفاده از پرسشنامه SF-36 در ابتدا و انتهای مطالعه و پس از مداخله درمانی در بیماران مراجعه کننده به روان پزشک مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات در نمره BDI-SV و SF-36با استفاده از T-test ارزیابی شد.
از بین 50 بیمار مورد مطالعه، 31 بیمار (62%) طی ارجاع ما به روان پزشک، جهت درمان افسردگی مراجعه کردند. میانگین نمره BDI-SV در بیماران در ابتدای مطالعه، 18 و در انتهای مطالعه، 5/ 6 بود که این تغییر با استفاده از Paired-Sample T-test، معنادار ارزیابی گردید (p<0.000). میانگین نمره SF-36 بیماران در ابتدای مطالعه، 51.68 و در پایان مطالعه، 25/ 68 بود که این تغییر نیز با استفاده از Paired-Sample T-test، معنادار ارزیابی گردید (p<0.000). افزایش نمره کیفیت زندگی در بیماران دو گروهی که به روان پزشک مراجعه داشتند و نداشتند، تفاوت معناداری نداشت (p=0.999).
نتایج این مطالعه نشان دهنده بهبود معنادار افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان سه ماه پس از پایان اقدامات درمانی مربوط به بیماری می باشد. عدم تفاوت معنادار آماری بین تغییرات نمره کیفیت زندگی در دو گروه بیماران مبتلا به سرطان پستان که به روان پزشک مراجعه داشتند و نداشتند می تواند معرف اهمیت سایر عوامل موثر در بهبود کیفیت زندگی این بیماران باشد که لازم است در روند درمان آنان مد نظر قرار گیرد.