تجارب دانشجویان تربیت معلم از طراحی آموزشی بر اساس رویکرد سازنده گرایی

رویکرد سازنده گرایی یکی از رویکردهای نسبتا جدید در زمینه طراحی آموزشی است. هدف از این مطالعه، شناسایی و کشف تجارب دانشجو معلمان از طراحی آموزشی بر اساس رویکرد ساختن گرایی و الگوی طراحی محیط های یادگیری سازنده گرای جانسون بود. روش پژوهش در این مطالعه، روش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه این پژوهش، کلیه دانشجو معلمان مرکز تربیت معلم شهید بهشتی مشهد رشته علوم تربیتی آموزش ابتدایی بودند که در سال تحصیلی90-91 در آن مرکز تحصیل می کردند. روش نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند بود و با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 15 دانشجو معلم انتخاب شدند، که چون محقق به اشباع اطلاعاتی رسید به همین تعداد نمونه بسنده کرد. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. برای اعتبار نتایج این پژوهش، نتایج و مقوله های استخراج شده به تایید شرکت کنندگان رسید. برای تحلیل اطلاعات و متن مصاحبه ها از روش کدگذاری استقرایی استفاده شد. نتایج استفاده از الگوی جانسون در کلاس درس تجارب بسیار ارزنده ای را برای دانشجو معلمان به دنبال داشت و مهمترین مقوله ها و نتایجی که از مصاحبه ها استخراج شد عبارت بودند از: استقلال، خودگردانی یا خودکفایی، توسعه توانایی حل مساله، تسلط در جستجو، بازیابی و ذخیره اطلاعات، تعاملات اثربخش و یادگیری عمیق و اثربخش. با توجه به این نتایج، استفاده از این الگو و سایر الگوهای مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی می تواند، تاثیر زیادی بر عملکرد و موفقیت دانش آموزان و دانشجویان در دروس مختلف داشته باشد.