رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک شغل در کارکنان بیمارستانی: یک مطالعه موردی

ترک شغل کارکنان یکی از مسائل مهم مدیریتی در بخش بهداشت و درمان طی سالهای اخیر می باشد و مدیران بخش سلامت می توانند با استفاده از کیفیت زندگی کاری، از ترک شغل و جابجایی های شغلی جلوگیری کنند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک شغل در بین کارکنان یکی از بیمارستانهای مرجع تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1393 انجام شد. جامعه مورد پژوهش کلیه کارکنان بیمارستان آموزشی درمانی مورد نظر بودند که نمونه ای به تعداد 126 نفر از کارکنان به صورت طبقه ای- تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون شامل 32 سوال در 8 بعد و پرسشنامه تمایل به ترک شغل با 3 سوال استفاده شد. تحلیل یافته ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره انجام شد.
بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک شغل یک رابطه معکوس معنی دار وجود داشت و دو بعد قانون گرایی و یکپارچگی و انسجام اجتماعی پیش بینی کننده تمایل کارکنان به ترک شغل بودند.
جهت ماندگاری و حفظ نیروی کار مجرب و ماهر، مدیریت بیمارستان باید حمایت های مدیریتی و بهبود سرپرستی، رعایت عدالت و انصاف در سازمان، تلاش برای ایجاد نظام پرداخت منصفانه، سازگاری و تعادل بین کار و سایر جنبه های زندگی را در برنامه های بهبود کیفیت زندگی کاری برای کارکنان در اولویت قرار دهد.