استرس شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی قزوین

استرس شغلی به واسطهی پیامدهای ناهنجار و جبرانناپذیری که بر ساختارهای کاری وارد مینماید، به عنوان یکی از مهمترین مخاطرات شغلی در صنعت سلامت خصوصا در بیمارستانها مطرح میباشد. این مطالعه به منظور تعیین استرس شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام گرفت.
این مطالعه که از نوع مطالعات پژوهشی توصیفی- مقطعی است در سال 9382 شمسی بر روی تعداد 999 نفر از پرسنل پرستاری به روش نمونه گیری سرشماری در یکی از بیمارستانهای آموزشی و درمانی قزوین با استفاده از پرسشنامه استاندارد استرس شغلی هریس انجام شده است. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل دو بخش مشخصات دموگرافیک و استرس شغلی در 2 بخش میباشد و با استفاده از نرم افزار 98 SPSS، در سطح اطمینان 29 درصد مورد تحلیل قرار گرفت. 99 درصد با استرس / 29 درصد با استرس شغلی متوسط و 3 / 9 درصد از پرستاران با استرس شغلی کم؛ 9 / نتایج بیانگر آن است که 2 شغلی زیاد مواجه بودهاند.
یافته ها نشان داد که بین میزان شدت استرس شغلی و مشخصات دموگرافیک جامعهی مورد مطالعه مانند جنس، سن، 9/ سالهای خدمت، نوع استخدام، سطح تحصیلات، نوبت کاری و میزان دریافتی رابطهی معنی داری وجود نداشت) 99 P> (. همچنین نتایج 9/ ضریب همبستگی پیرسون نیز مشخص ساخت که استرس شغلی با ابهام نقش) 999 P< 9/ (، گرانباری نقش) 999 P= 9/ (، کمباری نقش) 999 P= 9/ (، آهنگ کار) 999 P= 9/ (و تکرار کار رابطهی خطی مستقیمی دارد) 99 P<. ) نظر به نتایج به دست آمده در مطالعات مختلف، استرس شغلی بخش مهمی از زندگی کاری افراد را تشکیل میدهد. با وجود متوسط به بالا بودن شدت استرس شغلی در جامعهی مورد مطالعه باید خاطر نشان کرد که استرس شغلی در دراز مدت تاثیرات جبران ناپذیری را به بار میآورد. از این رو با تغییر نگرش مدیریت و توجه خاص نسبت به ایجاد شرایط مناسب محیط کاری و با مداخله در عوامل موثر در ایجاد استرسهای شغلی، میتوان برای ارتقاء کیفیت خدمات پرستاران اقدام موثر نمود.