اثر سطوح مختلف تنش شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک گیاه زعفران (Crocus sativus L.)

شوری یکی از مهم ترین و متداول ترین تنش های محیطی در سطح جهان و ازجمله ایران محسوب می شود که عملکرد کمی و کیفی بسیاری از محصولات زراعی و باغی را تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش شوری بر تعدادی از صفات فیزیولوژیک گیاه زعفران آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 6 تیمار (شامل هدایت های الکتریکی صفر، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر) در سال 1391 در دانشگاه ملایر انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اثر تنش شوری بر میزان کلروفیل a و b در سطح 5 درصد معنی دار نبود. با این وجود تا هدایت الکتریکی 6 دسی زیمنس بر متر، میزان کلروفیل a و b افزایش و بعد از آن با افزایش سطوح شوری روند کاهشی داشت. تنش شوری تاثیر معنی داری بر میزان کاروتنوئید و گزانتوفیل داشت و با افزایش سطح شوری میزان این رنگیزه ها افزایش یافت. اثر تنش شوری بر میزان اسید آمینه پرولین برگ معنی دار نبود. با این حال، مقدار پرولین تا هدایت الکتریکی 4 دسی زیمنس بر متر روند افزایشی و بعد از آن با افزایش شوری روند کاهشی داشت. اثر تنش شوری بر میزان گلوکز موجود در برگ زعفران معنی دار بود و میزان گلوکز به صورت معنی داری تحت تاثیر تیمارهای شوری افزایش یافت. براساس نتایج بدست آمده اثر تنش شوری بر تعداد برگ زعفران معنی دار نبود ولی اثر تیمارهای آزمایشی بر طول برگ و همچنین وزن خشک برگ در هر بوته معنی دار بود. یک رابطه خطی و منفی بین میزان شوری و محتوی نسبی آب برگ زعفران مشاهده شد و با افزایش شدت تنش شوری محتوی نسبی آب برگ به صورت معنی داری کاهش یافت. با افزایش شدت تنش شوری میانگین وزن بنه ها به صورت معنی داری کاهش یافت در حالی که با افزایش شدت تنش شوری تا حد 4 دسی زیمنس بر متر تعداد بنه ها افزایش و پس از آن به صورت معنی داری کاهش یافت.