اثربخشی آموزش مهارت های تاب آوری بر میزان تاب آوری و مولفه های آن در خواهران و برادران کودکان دارای نشانگان داون

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های تاب آوری بر میزان تاب آوری خواهران و برادران کودکان دارای نشانگان داون انجام شد.
پژوهش مذکور از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بود. برای ارزیابی متغیرها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و تاب آوری کودکان و نوجوانان پرینس- امبوری (2007) استفاده شد. 30 نفر از خواهران و برادران کودکان دارای نشانگان داون از کلیه مناطق شهر شیراز با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل در پژوهش حاضر مشارکت کردند.
تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط به همراه اندازه گیری مکرر نشان داد که اجرای برنامه مداخله ای بر میزان تاب آوری و مولفه های آن در خواهران و برادران کودکان دارای نشانگان داون گروه آزمایشی در مرحله پس آزمون به طور معنا داری موثر بوده و اثرات مشاهده شده در مرحله پیگیری پایدار مانده بود(p≤0/05).
یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های تاب آوری می تواند میزان تاب آوری خواهران و برادران کودکان دارای نشانگان داون را افزایش دهد.