تاثیر برنامه ماساژ و سرمادرمانی بر میزان اسپاستیسیتی و دامنه حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی

تحقیق حاضر با هدف تاثیر برنامه ماساژ و سرما درمانی بر میزان اسپاستیسیتی و دامنه حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی انجام شد.
راهبرد این تحقیق نیمه تجربی و روش آن بالینی بود که 15 کودک فلج مغزی اسپاستیک بطور غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند و در سه گروه 5 نفری ماساژ، سرمادرمانی و کنترل قرار گرفتند. گروه های ماساژ و سرمادرمانی به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته قبل از به کاربردن برنامه های توانبخشی و کار درمانی دستورالعمل ماساژ و سرما درمانی را دریافت کردند. گروه کنترل همان برنامه توانبخشی و کاردرمانی که معمولا قبل از آغاز تحقیق دریافت می کردند را ادامه دادند. تفاوت درون گروهی از طریق آزمون تی وابسته و تفاوت بین گروهی ازطریق تحلیل واریانس یکطرفه مورد آزمون قرار گرفت و در صورت وجود اختلاف معنی دار بین گروه ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید.
نتایج درون گروهی، بهبودی در میزان اسپاستیستی عضلات و دامنه حرکتی مفاصل اندام فوقانی در هر دو گروه ماساژ و سرما را نشان داد(p<0.05)، در حالی که نتایج بین گروهی بجز بهبودی در دامنه حرکتی مفصل آرنج گروه سرما و بهبودی دامنه حرکتی مفصل مچ دست گروه ماساژ هیچ گونه اختلاف معناداری در سایر پارامترها نسبت به گروه کنترل در پس آزمون نشان نداد.
به نظر می رسد که اضافه نمودن هر کدام از برنامه های ماساژ و سرمادرمانی به برنامه های توانبخشی و کاردرمانی بر بهبود دامنه حرکتی اندام فوقانی کودکان 7 تا 12 فلج اسپاستیک تاثیر دارد لیکن بر میزان اسپاستیسیتی عضلات این افراد تاثیر ندارد.