شاخص های کیفیت گفتار و سرعت پردازش اطلاعات در کودکان فارسی زبان دچار اختلال ویژه زبانی

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه نیمرخ زبانی و شاخص های کیفیت گفتار کودکان فارسی زبان دارای اختلال ویژه زبانی با میانگین همتایان سنی آنها می باشد.
دراین پژوهش توصیفی- تحلیلی، تعداد 11 کودک 5-10 ساله از بین 31 کودک مراجعه کننده در فاصله بین سال های 86-87 به کلینیک های گفتار درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی به کمک «آزمون فارسی اختلال ویژه زبانی» (نیلی پور، 1385)به عنوان کودک مبتلا به اختلال ویژه زبانی انتخاب شدند. سپس از نظر مشخصه های زبانی گفتار پیوسته و سرعت پردازش اطلاعات شنیداری و بینایی، ارزیابی و با میانگین کودکان گواه همتای سنی خود مقایسه شدند.
نتایج پژوهش نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال ویژه زبانی در زیرآزمون های آزمون اختلال ویژه زبانی و چهار شاخص کیفیت گفتار (تعداد واژه های قاموسی، تعداد واژه های دستوری، تعداد تکواژهای صرفی و میانگین طول گفته) که با استفاده از راهنمای موجود در آزمون اختلال ویژه زبانی محاسبه شد، نسبت به همتایان سنی خود میانگین پایین تری به دست آوردند. از سوی دیگر، میانگین سرعت پردازش اطلاعات بینایی و شنیداری کودکان دارای اختلال ویژه زبانی در مقایسه با همتایان سنی خودکندتر بود. یافته ها نشان داد که بین نمره به دست آمده از شاخص های کیفیت گفتار و کندی سرعت پردازش اطلاعات شنیداری و بینایی همبستگی وجود دارد.
نتایج این مطالعه نشان داد که اختلال زبانی کودکان فارسی زبان دارای اختلال ویژه زبانی فقط در سطح تکواژشناختی همانند آنچه در زبان انگلیسی گزارش شده نیست. فرضیه تاخیر در پردازش اطلاعات شنیداری و بینایی تایید شد و مشخص شد که بین شاخص های کیفیت گفتار و سرعت پردازش اطلاعات نیز همبستگی وجود دارد.