اثربخشی برنامه گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و ذهن آگاهی (MAGT) بر میزان ذهن آگاهی و انعطاف پذیری روانی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه «گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و ذهن آگاهی (MAGT)» بر افزایش میزان پذیرش (انعطاف پذیری روانی) و ذهن آگاهی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شده است.
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و در چارچوب طرح های پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل می باشد. در مرحله اول در پاییز سال 1392 «پرسشنامه هراس اجتماعی» (SPIN) بر روی 402 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شاهد با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای اجرا گردید. سپس 25 نفر با بهره گیری از مصاحبه تشخیصی ساختاریافته اضطراب اجتماعی بر پایه معیارهای تشخیصی DSM-IV (SCID-I) به عنوان افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (13 نفر) و کنترل (12 نفر) جایگزین شدند. آن گاه برنامه گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و ذهن آگاهی که شامل 12 جلسه هفتگی 120 دقیقه ای می باشد، در مورد گروه آزمایش اجرا شد و آزمودنی های گروه کنترل در انتظار باقی ماندند. تمامی شرکت کنندگان پرسشنامه پذیرش و عمل- نسخه دوم (AAQ-II) و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی (FFMQ) را پیش و پس از درمان و در پیگیری سه ماهه تکمیل کردند.
نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون فریدمن نشان داد که به کارگیری گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و ذهن آگاهی باعث افزایش میزان پذیرش (انعطاف پذیری روانی) (0001/0 >P) و ذهن آگاهی (0001/0 >P) در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردید و این تغییر بعد از پایان درمان، در مرحله پیگیری 3 ماهه نیز ادامه داشته است.
به علاوه مقایسه های دو به دو بین پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری که با استفاده از آزمون یومن ویتنی انجام گرفت نشانگر تفاوت معنادار در رابطه با متغیر پذیرش (انعطاف پذیری روانی) و ذهن آگاهی در مراحل پس آزمون و پیگیری می باشد.
در مجموع می توان اظهار داشت که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و ذهن آگاهی توانسته است میزان پذیرش (انعطاف پذیری روانی) و ذهن آگاهی را در نمونه تحقیق افزایش دهد. بنابراین زمینه ای برای به کارگیری این روش به شکل مقدماتی در مراکز روانشناختی، در مورد مبتلایان به اضطراب اجتماعی فراهم ساخته است.