ارتباط از دست دهی دندان، سوءهاضمه کارکردی و اختلال رفلاکس معدی- روده ای در بزرگسالان اصفهانی

مطالعات اندکی ارتباط از دست دهی دندان با اختلال معدی و قسمت فوقانی روده مانند سوء هاضمه کارکردی و اختلال رفلاکس معدی روده ای را ارزیابی کرده است.
ارزیابی ارتباط از دست دادن دندان ها با سوء هاضمه عملکردی و اجزای آن و رفلاکس معدی روده ای در گروه بزرگی از بزرگسالان اصفهانی در این مطالعه ی مقطعی که بر 4109 نفر از بزرگسالان اصفهانی انجام شد، وضعیت دندانی ارزیابی شد و شرکت کنندگان به سه گروه اصلی: افراد دارای همه دندان ها، 5-1 دندان از دست داده، و بیش از 5 دندان از دست داده، تقسیم شدند. سوء هاضمه عملکردی و اجزای آن (شامل احساس پری پس از غذا، سیری زودرس و درد یا سوزش اپی گاستر) و رفلاکس معدی روده ای بر پایه سنجه هایRome III ارزیابی شد. رابطه وضعیت دندان و اختلال گوارشی با رگرسیون لجستیک (در الگوهای های گوناگون) آزمون و P کمتر از 05/0 سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
پس از کاستن عوامل مخدوشگر، ارتباط معنی دار بین وضعیت دندانی با سوء هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده ای در کل جمعیت دیده نشد. در حالی که افراد 5-1 دندان از دست داده 34/1 برابر و افراد با بیش از 5 دندان از دست داده 09/2 برابر شانس بیشتر برای سیری زودهنگام داشتند. افزون بر آن، افرادی که 5-1 دندان از دست داده بودند، 24/1 برابر پری پس از غذا و درد اپی گاستر بیشتری داشتند. همچنین، آنالیز طبقه بندی شده بر اساس جنس ارتباط معنی داری بین وضعیت دندانی با سوء هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده ای در زنان نشان داد؛ به طوری که افرادی که 5-1 دندان از دست داده بودند 33/1 برابر شانس بیشتری برای رفلاکس معدی روده ای داشتند و افرادی که بیش از 5 دندان از دست داده بودند نسبت به افراد با دندان های کامل 01/2 برابر احتمال بیشتری برای ابتلای به سوء هاضمه عملکردی داشتند.
ارتباط مثبت معنی داری بین از دست دهی دندان با سوء هاضمه عملکردی و رفلاکس معدی روده ای در زنان (و نه در مردان) دیده شد. همچنین، ارتباط معنی داری بین از دست دادن دندان با اجزای سوء هاضمه عملکردی بویژه سیری زودرس در همه جمعیت بدست آمد.