تحیر، فرجامی مشترک برای نافرمانی امت یهود و امت اسلامی

قرآن کریم در آیات 20 - 26 سوره مبارکه مائده، به ماجرای تخلف قوم بنی اسرائیل از دستور حضرت موسی(ع) مبنی بر جنگ و ورود به سرزمین مقدس (فلسطین)می پردازد و بیان می دارد این تخلف و تمرد آنان از دستور حضرت موسی(ع) سبب شد تمامی نسل آن دوره از نعمت ورود به سرزمین مقدس محروم شوند و این وعده حتمی (کتب الله لکم) به مدت چهل سال به تاخیر بیفتد و علاوه بر حرمان از این نعمت، به تحیر و سرگردانی نیز گرفتار شوند. بر اساس آیه 137 سوره اعراف، سرانجام پشیمانی بنی اسرائیل و صبر آنان در مسیر طاعت الهی و ترک گناهان و نیز صبر بر مصائبی که بر آنان نازل گردید، سبب شد با رهبری یوشع بن نون به وعده الهی برسند؛ آن گونه که در برخی روایات واردشده، امت اسلام نیز به سبب برخی تمردها و تخلفات، پس از حضرت رسول(ص) به تیه و سرگردانی مبتلا شد و البته که این تحیر و سرگردانی به مراتب سخت تر و طولانی تر از تحیر و سرگردانی بنی اسرائیل است. از روایات وارده می توان نتیجه گرفت که راه خروج از این سرگردانی و تحیر _ همانند قوم بنی اسرائیل _ توبه، استغفار و صبرپیشگی است.