بررسی تاثیر درمان تسهیل سازی حرکات بیانگر بر بازیابی کلمه در بیماران زبان پریش

تاکنون روش های متعددی در درمان آنومی مطرح شده که از آن جمله می توان به روش «تسهیل سازی حرکات بیانگر» (GES) اشاره نمود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر این روش بر توانایی بازیابی اسامی در بیماران زبان پریش بود.
آزمودنی های این پژوهش مداخله ای تک آزمودنی، با طرح ABA به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. خانم «ن.ض.» 69 ساله دچار زبان پریشی بروکا و آقای «ر.ب.» 48 ساله دچار زبان پریشی ورنیکه و با شدت متوسط بودند که به ترتیب خطاهای نامیدن آنها عمدتا از نوع واجی و معنایی بود. هر دو شرکت کننده فارسی زبان و راست دست بودند و فاقد مشکلات حرکتی و نقایص درک شنیداری شدید بودند. هر بیمار به مدت 10 جلسه تحت درمان با روش GES از طریق برنامه درمانی رایمر و همکاران قرارگرفت. تغییرات ایجادشده با استفاده از روش تحلیل چشمی، محاسبه اندازه اثر و شیب تغییرات برآورد گردید.
پس از دریافت مداخله، اندازه اثر و شیب تغییرات مربوط به درصد پاسخ های صحیح در تکلیف نامیدن در مواجهه برای کلمات آموزشی در خانم «ن.ض.» به ترتیب 9/ 3 و5/ 4 و در آقای «ر.ب.» 33/ 2 و27/ 6 بود. هر دو بیمار در توانایی نامیدن کلمات آموزشی پیشرفت داشتند و تعمیم بهبودی به کلمات کنترل نیز صورت گرفت. همچنین، نتایج هر دو بیمار یک هفته بعد از اتمام مداخله در سطح بالاتر از خط پایه حفظ شده بود.
نتایج پژوهش حاضر همچون تحقیقات انجام شده پیشین در زبان های دیگر، کارامدی استفاده از حرکات بیانگر به همراه آموزش کلامی را در فرایند بازیابی کلمه در شرکت کنندگان با خطاهای واجی تایید نمود.