بررسی رابطه بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی دانش آموزان؛ نقش واسطه ای خودکارآمدی

هدف این پژوهش مطالعه رابطه بین جو عاطفی خانواده به عنوان یک متغیر با خود کارآمدی و همچنین علایق حرفه گرایی دانش آموزان متوسطه است. تحقیق حاضر از نوع پژوهش های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه شهرهای سردشت و پیرانشهر است که در سال تحصیلی 91-92 مشغول به تحصیل بودند. در این میان تعداد 180 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های خودکارآمدی، جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از روش های محاسبه میانگین، انحراف استاندارد و... و در بخش آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل تمیز استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که بین نمرات جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری دیده نمی شود؛ همچنین با اطمینان می توان گفت که بین نمرات جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی تحصیلی دختران رابطه معنادار وجود ندارد؛ بین جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی دانش آموزان پسر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی دختران رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد؛ بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی پسران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.