ارزیابی سیتوتوکسیک نانوذره نقره بر رشد و نمو جنین و بافت کلیه موش باردار

با توجه به کاربرد گسترده نانوذره نقره در پزشکی و عدم مطالعه دقیق اثر سمیت آن بر روی جنین، این مطالعه به منظور بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک کلیه و نیز روند رشد جنین پس از مواجهه با نانوذرات نقره طراحی شد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 35سر موش ماده نژاد NMRI به طور تصادفی، به 5 گروه مساوی شامل یک گروه کنترل و چهار گروه تیمار تقسیم شدند. به موش های گروه های تیمار، نانو ذره نقره با غلظت های 50، 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی، به طور یک روز در میان تزریق شد. در روز 17 بارداری، موش ها کالبدشکافی شدند و پس از جداسازی کلیه و جنین ها، برای بررسی هیستوپاتولوژی، با روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند.
داده ها پس از ورود به نرم افزار آماریSPSS (ویرایش 16) به کمک آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنوف، آنالیز واریانس یک طرفه، دانت، من ویتنی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
بررسی هیستوپاتولوژیک کلیه گروه های تیمار پس از تزریق داخل صفاقی نانوذره نقره، علائم پاتولوژی شامل: پرخونی، نکروز، ارتشاح سلول های التهابی و دژنرسانس واکوئولی را نسبت به گروه کنترل نشان داد. بر طبق یافته های این مطالعه، نانوذره نقره بر روند ارگانوژنز، تکمیل ساختار عصبی، لوبولاسیون کبدی و عقب ماندگی رشد جنین در طی بارداری تاثیر داشت. میانگین تعداد سومیت ها (Somites) در گروه های دریافت کننده دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم نانوذره نقره در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد (05/ 0>p).
احتمال عبور نانوذره نقره 20نانومتری از جفت وجود دارد و آسیب های ناشی از نانوذرات نقره می تواند منجر به ناهنجاری و عقب ماندگی رشد و نمو جنین شود.