بررسی آزمایشگاهی واکه [ɑ] در زبان فارسی بر اساس نظریه آواشناسی فانت

محققان و زبان شناسان ایرانی از نظر تولیدی واکه [ɑ] در زبان فارسی را واکه ای پسین، افتاده و سخت توصیف کرده اند. علاوه بر آن جزایری (16:1961) و ثمره (1378: 87) در توصیف تولیدی این واکه، ویژگی گرد بودن را نیز علاوه بر پسین، افتاده و سخت بودن آن برشمرده اند. به لحاظ بررسی های آواشناسی فیزیکی بی جن خان (1374: 35) در تحلیل سازه های واکه [ɑ] فرکانس سازه اول این واکه را 619 هرتز و فرکانس سازه دوم آن را 1167 هرتز محاسبه کرده است؛ همچنین سپنتا (1377: 57) فرکانس سازه اول این واکه را 680 هرتز و سازه دوم آن را 1100 هرتز بدست آورده است. اما در آنچه که فانت (1960: 67) در بازسازی سازه های واکه [ɑ] در زبان انگلیسی ارائه داده است، فرکانس های سازه 1 و 2 به ترتیب 780 هرتز و 1240 هرتز می باشد. استفاده از نظریه مدل لوله ای فانت در بازسازی سازه های این واکه پسین افتاده مشکلی ایجاد نمی کند. اما اگر بخواهیم با استفاده از فرکانس سازه های واکه مورد نظر در فارسی به طول دو لوله تشکیل دهنده مجرای گفتار در تولید این واکه برسیم با پیش بینی اشتباه روبرو خواهیم شد. بنابراین به نظر می رسد که شکل مجرای گفتار در تولید واکه [ɑ] در زبان فارسی با معادل آن در زبان انگلیسی متفاوت است. در این پژوهش سعی شده است از طریق روش تصویربرداری سی تی اسکن، اندازه سطوح مورد نیاز برای محاسبه سازه های این واکه فراهم گردد که پیامد آن، مدل پیشنهادی مجرای گفتار واکه [ɑ] در زبان فارسی می باشد.